πλινθιακός

-ή, -όν, Α

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε πλίνθους

2. το αρσ. ως ουσ. ὁ πλινθιακός

πλινθευτής, πλινθουργός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το επίθ. παράγεται μάλλον από τον τ. πλινθίον, υποκορ. τού πλίνθος (πρβλ. θηρ-ιακός: θηρ-ίον)].